Osteopatia to ugruntowany system diagnozy klinicznej terapii manualnej, koncentrujący się głównie na zależnościach pomiędzy: konkretnym elementem ciała i funkcjami przez nie pełnionymi. Osteopatia pozwala rozwiązać wiele problemów związanych z zaburzeniem funkcjonowania systemu nerwowo-mięśniowo-szkieletowego. Ściślej mówiąc to rodzaj medycyny manualnej opierający się na analizie ruchomości tkanek. 

Zdrowe tkanki charakteryzuje pewna fizjologiczna ruchomość. Jeśli organizm utraci zdolność samoregulacji – czy to na poziomie komórki, czy tkanki – ruchomość ta zostaje zaburzona i pojawiają się dolegliwości bólowe. Zaburzenia w ruchu tkanki, brak jej prawidłowego napięcia czy ukrwienia jest dla osteopaty wskaźnikiem, że organizm wymaga pomocy. Osteopata, używając technik manualnych, ma za zadanie przywrócić naturalną ruchomość tkankom i wspomóc proces samoregeneracji organizmu. Ważną cechą osteopatii jest holistyczne podejście do organizmu człowieka. Ten rodzaj terapii nie skupia się na wybranych partiach, traktuje ciało jako całość, której każdy element jest równie ważny w prawidłowym funkcjonowaniu.

Terapia polecana jest jako bezinwazyjna, bezpieczna metoda dla szerokiego grona pacjentów. Łączy w sobie obszary biologii, chemii i fizyki dlatego wymaga od terapeutów ogromnej wiedzy w zakresie anatomii i fizjologii. Dodatkowo wymaga umiejętności specjalistycznych procedur diagnostycznych i holistycznego oraz indywidualnego podejścia do każdego pacjenta. Połączenie tych umiejętności i wiedzy oraz traktowanie organizmu ludzkiego jako całości, który ma moc samouzdrawiania daje pozytywne rezultaty nawet w bardzo wymagających przypadkach. 

Paweł Kaczmarski